Diatonische toonladder

De muziekterm diatonisch stamt af van het Grieks en betekent: langs hele tonen. Een diatonische toonladder was de gebruikelijke toonladder tot en met het jaar 1000. In deze tijden werd veel gebruik gemaakt van kerktoonladders. Twee van deze toonladders zijn de hedendaagse majeur toonladder en mineur toonladder. Respectievelijk de Ionische en de Aeolische toonladders. In die tijd werd namelijk geen gebruik gemaakt van de zwarte toetsen van een klavier, enkel van de witte. Deze 7 witte toetsen op een klavier werden achter elkaar gespeeld. Hiermee ontstond automatisch een diatonische toonladder.

Kenmerkend voor de diatonische toonladder is de onderverdeling van een oktaaf in 5  hele toonafstanden en 2 halve toonafstanden. Een voorbeeld at iedereen kent, maar wellicht niet weet dat het om een diatonische toonladder gaat is het bekende: do, re, mi, fa, so, la, ti, do.  De bijbehorende toonafstanden zijn: 1, 1, ½ ,1, 1, 1, ½ .