Wat is Frequentie? Muziektheorie

In de muziektheorie bepaald de frequentie van het geluid de hoogte van de toon. Een hogere frequentie is een hogere toon en een lagere frequentie is een lagere toon. Frequentie wordt uitgedrukt in Hertz (Hz). 440 Hertz wordt in de meeste moderne muziek als basis gebruikt om de A aan te geven.

Elk octaaf hoger levert een verdubbeling van de frequentie op. Dus de volgende A is 880 Hz. Weer een volgende A is 1760 Hz. Wanneer je een A lager gaat vanaf de basis kom je uit op 220 Hz.

Maar wat betekent bijvoorbeeld 440 Hz nu precies? Het is het aantal trillingen van een toon per seconde. Bij 440 Hz is dat 440 trillingen per seconde. Een triling is golf, bijvoorbeeld een sinusgolf. Alleen de lengte van de golf kan de toon veranderen. Als de golf meer afwijkt van de nullijn dan blijft de toon hetzelfde maar hoor je deze enkel harder.

Halverwege de vorige eeuw werd de A standaard op 432Hz gesteld. Het is om die reden dat nog steeds veel popartiesten experimenteren met deze lagere frequentie. In orkestverband wordt vaak juist met een iets hogere frequentie van 442Hz gewerkt.